Աստվածաշունչ մատյանից

Ով սիրում է իր որդուն, պետք է հաճախ պատժի նրան, որպեսզի վերջում ուրախ լինի։ Ով խրատում է իր որդուն, նրանից օգուտ կտեսնի և ծանոթների մեջ նրանով կպարծենա։ Ով ուսուցանում է իր որդուն, թշնամու նախանձը կշարժի և բարեկամների առջև նրանով կպարծենա։ Երբ նրա հայրը վախճանվի, կարծես թե չի մեռել, որովհետև իրենից հետո թողնում է իր նմանին։ Հայրը նրան տեսավ իր կյանքում և ուրախացավ և իր վախճանի մասին չտրտմեց։ Թշնամիների առջև վրիժառու թողեց նրան և բարեկամների առջև` շնորհներ հատուցող։

Սիրաքի իմաստություն 30. 1-6

Մեկնաբանություններ